W piękny, słoneczny poranek wyruszyliśmy z Bielska busem Biura Podróży „Ondraszek” prowadzonym przez pana Andrzeja na naszą kolejną wycieczkę. Jechaliśmy skrótem przez Słowację i już z daleka widzieliśmy Królową Gór, którą zamierzaliśmy zdobyć.
Dotarliśmy do Przywarówki, która jest częścią orawskiej wsi Lipnica Wielka i po krótkim odpoczynku wyruszyliśmy na trasę. Prowadził nas szlak zielony, najpierw stromo przez las, później wśród gęstej kosodrzewiny. Droga była kamienista, przecinały ją liczne potoki spływające ze zboczy. Partie szczytowe porastały krzaki borówek oraz ciekawe, niespotykane w innych partiach gór kolorowe kwiaty. Pod samym szczytem zwanym Diablakiem mieliśmy okazję zobaczyć ruiny schroniska Beskidenverein – niemieckiej organizacji, która wystawiła ten obiekt w roku 1905. Schronisko po wojnie spłonęło, a w roku 1979 ostatecznie zostało rozebrane.
Pogoda na Babiej Górze rzadko bywa przyjazna dla turysty, my trafiliśmy na rześki chłód, widoczność była nie najlepsza. Po krótkim konsumpcyjnym odpoczynku rozpoczęliśmy schodzenie znane nam już z ubiegłorocznej wycieczki. A więc najpierw musieliśmy sforsować zarzucony głazami Grzbiet Pośredni by dostać się na wąską drogę wiodącą wzdłuż kosówki. Przez przełęcz Bronę oddzielającą Diablak od Cyla (Małej Babiej Góry) zeszliśmy do schroniska na Markowych Szczawinach. W sumie przejście tego odcinka zajęło nam 5 godzin. Nowe schronisko zostało postawione w miejscu starego w roku 2009, niespełna trzy lata po setnej rocznicy budowy pierwotnego obiektu, którego pomysłodawcą i mecenasem był Hugo Zapałowicz – postać niezwykle zasłużona dla turystyki i nauki polskiej. Zostaliśmy bardzo sprawnie obsłużeni przez personel schroniska i po rozlokowaniu się w pokojach zasiedliśmy na ławach przed budynkiem, aby wieczorową porą porozmawiać i pośpiewać turystyczne piosenki. Dla kibiców został rozciągnięty ekran, na którym mogli obejrzeć transmisję z meczu piłkarskiego.
Ranek wstał słoneczny i po koniecznych przygotowaniach do wymarszu odwiedziliśmy jeszcze małe, ale bardzo ciekawe Muzeum Turystyki Górskiej. W nim eksponaty z dawnych wypraw – stare narty, karple, plecaki i cennik z początkowych lat działalności, który m.in. informował, że wstęp do schroniska z użyciem łóżka (!) wynosi 1 koronę austriacką. Zejście z Markowych Szczawin do Zawoi wymagało od nas szczególnej uwagi, gdyż było bardzo strome. Za to sama wieś – najdłuższa w Polsce zachwyciła nas zadbanymi gospodarstwami i wieloma pensjonatami. Zwiedziliśmy niewielki skansen im. Józefa Żaka i z Zawoi Markowa przeszliśmy do Zawoi Składy gdzie czekał na nas pan kierowca. Przejechaliśmy na przełęcz Przysłop oddzielającą Zawoję od Stryszawy i wąską drogą wspięliśmy się w okolice osiedla Surzyny, gdzie znajduje się hotel „Beskidzki Raj” obok zaś pięciopiętrowa wieża widokowa. I tu czekała nas niespodzianka. Kolega Paweł z okazji swojego 65-go wejścia na Babią Górę zafundował nam wyśmienity sernik z dumnym napisem. Spożyliśmy go na tarasie hotelu upajając się ciszą i urokiem tego miejsca. Jeszcze tylko sforsowanie licznych schodów wieży, nacieszenie się pięknymi widokami na góry i wyruszyliśmy w drogę powrotną krętymi drogami Żywiecczyzny. Pan Andrzej zainicjował śpiewy turystyczno-biesiadne i tak w wesołym nastroju powróciliśmy do domu.
Była to bardzo udana wycieczka, druga z czterech dwudniówek planowanych na ten sezon.
Teresa Kubik
.
seniorzy na Diablaku
