Wykorzystując piękną pogodę w sobotę przed Świętem Niepodległości wyruszyliśmy w ramach wyjazdu z PTT podziwiać jesienne barwy Czerwonych Wierchów. Ustalona trasa, w sam raz na krótki, listopadowy dzień, zakładała przejście na Kondratową i zrobienie tzw. kółka ze schroniska przez Kopę Kondracką (2005 m n.p.m.) z Giewontem dla chętnych.
Ruszyliśmy wcześnie rano z Bielska, aby przed godz. 9:00 wyruszyć na szlak, w ok. 14 km drogę. Turystów krążyło już sporo wokół kolejki na Kasprowy Wierch, ale też i na szlakach. Ruszyliśmy żwawym krokiem do schroniska na Kondratowej mijając Kalatówki. Pogoda zapowiadała się piękna, ale było dość rześko, jak na tak późną porę. Na Hali Kondratowej zrobiliśmy krótką przerwę grzejąc się w porannym słońcu na ławeczce w tłocznym schronisku. Wybraliśmy opcję odwrotną do zapowiadanej. Najpierw szliśmy ostro pod górę, ale w słońcu, na przełęcz pod Giewontem. Chętni ruszyli jeszcze w stronę śpiącego rycerza, żeby zdążyć przed tłumem turystów ciągnących z doliny. Nie uniknęli jednak zatoru na łańcuchach. Dalej szlak wiódł grzbietem, mozolnie i cały czas pod górę. Im wyżej tym więcej tatrzańskich szczytów ukazywało się na horyzoncie. Na północy zaś, ponad liną smogu widać było pasma Beskidów z charakterystycznymi wierzchołkami Babiej Góry i Pilska. Tam pewnie też porywisty i nieustępliwy wiatr szamotał turystami na grani. Było słonecznie, ale szliśmy, wyzapinani tak, że tylko oczy było widać, w kurtkach przeciwwiatrowych. Jest taka uniwersalna prawda: „Bo najgorszy jest wiatr!” , która sprawdziła się i w ten listopadowy dzień. Chwila przerwy na Kopie Kondrackiej w huku porywistego wiatru wychładzała spocone organizmy w kilka chwil. Szybkie zdjęcia z banerem, łyk herbaty i trzeba było uciekać z tego wygwizdowa. Troszeczkę spokojniej zrobiło się dopiero na przeł. Pod Kopą, gdzie osłonięci od wiatru mogliśmy usiąść i zjeść coś po długiej wędrówce. Podczas odpoczynku nasza uwagę zwróciła stara tablica kierunkowa czerwonego szlaku, pozostawiona pod szlakowskazem. Choć bardzo już zniszczona zrobiła furorę wśród obecnych na przełączy turystów. Krążąc z rąk do rąk została uwieczniona na wielu fotografiach. Pewnie żadna inna tablica ze szlakiem nie może się pochwalić udziałem w tylu sesjach zdjęciowych.
Z przełęczy zeszliśmy zygzakiem zielonego szlaku do szerokiej doliny i z powrotem do schroniska na Kondratowej. Tam zasłużona przerwa, zejście do Kuźnic i szybki obiad w naszym ulubionym barze mlecznym przy rondzie. Pomimo krótkiego dnia w całości udało się nam zrealizować plan dnia (nawet z extra wyjściem na Giewont). Planowo o godz. 16:30 stawiliśmy się całą grupą przy busie. Było już prawie ciemno, gdy zadowoleni wyjeżdżaliśmy z Zakopanego. Celebracja udanego dnia kontynuowana była w autobusie, ale nawet najbardziej energicznych w końcu zmogła drzemka. Nic dziwnego. W końcu tego dnia zdobyliśmy wysokość 2005 m n.p.m..
Dzięki serdeczne Janowi za przewodnicką opiekę oraz Panu Kierowcy, który dowiózł nas bezpiecznie i szybko na miejsce. Jak zawsze szczególne podziękowania kieruję do osoby mocno zaangażowanej w wyjazdy PTT, dzięki której mamy piękną galerię z wyjazdu. Grażynko – dzięki serdeczne! Pozdrawiam również wszystkich, z którymi miałam okazję spędzić miło ten czas na szlaku. Dziękuję za radosną atmosferę, wspólną wędrówkę i fan przy fotach. Życzę koleżeństwu jeszcze wiele dziecięcej radości i do zobaczenia! Tradycyjnie. W górach!
Martyna Ptaszek
.
nasza grupa na początku trasy – Kuźnice
