W sobotę 25 marca zebraliśmy się w grupie 17 osób na dolnej płycie dworca autobusowego.
Celem naszej wycieczki był Minčol, jeden ze szczytów Małej Fatry, a dokładniej szczyt w północnej, tzw. „luczańskiej” części Małej Fatry, w Centralnych Karpatach Zachodnich, na Słowacji. Droga nasza prowadziła przez Zwardoń. Nasz przewodnik Janek opowiadał nam o mijanych pasmach górskich, historii terenu.
Przed godz. 9.00 dojechaliśmy do miejscowości Turie, skąd zaczynała się nasza wędrówka.
Tutaj spotkaliśmy się z grupą słowackich turystów, z zaprzyjaźnionego klubu turystycznego KST Lietavska Lućka. Po krótkiej prezentacji, wspólnym zdjęciu, ruszyliśmy żółtym szlakiem, początkowo doliną wzdłuż urokliwego Turiańskiego potoku, wzburzonego po ostatnich roztopach, następnie ostro w górę i dalej równolegle do głównego grzbietu, po odsłoniętym terenie, brodząc w częściowo rozmokłym śniegu. Po niespełna 3 godzinach wyszliśmy na odkryty wierzchołek Minčola o wys.1364 m n.p.m. Na szczycie stoi metalowy krzyż lotaryński, herbowy symbol Słowacji. Widoczność była dobra. Wokoło rozciągały się widoki na Żylinę i dolinę rzeki Wag oraz szczyty Małej i Wielkiej Fatry. Na niedalekich Martińskich Holach widać było szusujących narciarzy, korzystających z ostatniego śniegu.
Na szczycie nie przebywaliśmy zbyt długo, wiał zimny wiatr. Po krótkim posiłku, pożegnaliśmy się z częścią zaprzyjaźnionej grupy słowackich turystów, którzy poszli w innym kierunku i zaczęliśmy schodzić niebieskim szlakiem do Višňové. Droga prowadziła lasem dość błotnistą drogą. Po drodze minęliśmy stare wyciągi narciarskie. Na dole wymyliśmy zabłocone buty w potoku płynącym wzdłuż głównej drogi przez wieś, w miejscu chyba do tego celu wyznaczonym (była nawet szczotka).
Schodząc widać było po lewej stronie budowę autostrady D1. W przyszłości pod masywem Minčola przebiegać ma tunel Višňové o długości 7445 m, stanowiący część autostrady D1. Ma to być najdłuższy tunel na Słowacji. Według aktualnych planów, jego budowa zostanie ukończona najwcześniej w grudniu 2023 roku.
W restauracji, przy kościele, spotkaliśmy się z tymi najszybszymi, wolniejszymi i idącymi trochę innymi drogami uczestnikami wycieczki. O 17.00 ruszyliśmy w drogę powrotną do Bielska. Po drodze pożegnaliśmy część naszych słowackich znajomych. Wszyscy byli bardzo zadowoleni z mijającego dnia. Część martwiła się kondycją na wycieczkę do Doliny Kieżmarskiej w kolejny dzień, tym bardziej, że czekała na nas krótsza noc z powodu zmiany czasu na letni. Mimo zapowiadanej nie najlepszej pogody, udało nam się uniknąć deszczu, momentami towarzyszyła nam mżawka, momentami przedzierało się słońce. Po 19.00 byliśmy już w Bielsku.
Dziękujemy Panu Kierowcy. Dziękujemy Tobie Janku za zorganizowanie tej udanej wycieczki.
A.
dzisiejsza grupa zdobywców Minčola
