Oddział PTT w Bielsku-Białej

Ponieważ pandemia uniemożliwiła organizację wspólnych wycieczek górskich, zaproponowana wyprawa na Skrzyczne została przyjęta z ogromnym entuzjazmem. Ponadto większość uczestników pamiętała nasze deszczowe, nieudane przejście z Białego Krzyża na Skrzyczne z maja ubiegłego roku.
Tym razem pogoda nam dopisała, zatem liczna grupa turystów-seniorów rozpoczęła podejście z Białego Krzyża na Malinów. Pod Malinowem zboczyliśmy w prawo ze szlaku, aby zobaczyć jaskinię Malinowską, która została po gruntownym remoncie udostępniona turystom 8 czerwca 2019 r. Długość korytarzy jaskini wynosi 230 m, jest ona głęboka na prawie 28 metrów. Ponieważ nikt nie odważył się na eksplorację tego pomnika przyrody nieżywionej, pomaszerowaliśmy dalej. Rozpoczęło się kamieniste podejście pod Malinowską Skałę i wkrótce stanęliśmy na jej charakterystycznym, malowniczym szczycie. Widoki z niej są rozległe, ale pamiętamy przecież czasy kiedy tereny te porastał gęsty las. Z oddali zobaczyliśmy nadajnik RTV na Skrzycznem (1257 m n.p.m.) – najwyższym szczycie Beskidu Śląskiego po stronie polskiej. Tutaj zrobiliśmy długą przerwę konsumpcyjną. Ponadto nie można było oderwać oczu od otaczającej nas panoramy Beskidów. Tym razem nie było widać Tatr, bo horyzont był nieco zamglony. Szlak na odcinku Skrzyczne – Barania Góra jest bardzo licznie odwiedzany przez turystów z uwagi na możliwość wyjazdu na górę wygodnym wyciągiem krzesełkowym.
W końcu dotarliśmy do schroniska. To bardzo zasłużony dla turystyki obiekt, w tej chwili jest dobudowany do niego obszerny taras widokowy z ławeczkami, gdzie wycieczkowicze raczą się tym co oferuje bufet.
Droga powrotna przebiegała na dwa sposoby. Większość grupy stromo schodziła ze szczytu, kilka osób z różnych przyczyn wybrało zjazd kolejką.
Tak rozpoczęła się nasza turystyczna jesień. Planujemy oczywiście kolejne wyjazdy. Życzylibyśmy sobie takiej pięknej pogody jaką mieliśmy na tej wycieczce.

Teresa Kubik
.

grupa seniorów na Malinowskiej Skale

W tą wrześniową sobotę udaliśmy się wypełnionym do ostatniego miejsca busem na Policę w Beskidzie Żywieckim. Stuprocentowa frekwencja nie była w tym wypadku niczym dziwnym, bo pogoda sprzyjała wyjątkowo, a godzina odjazdu została dostosowana nawet do potrzeb osób, które nie lubią wstawać zbyt wcześnie. Dystans do przejścia wynosił 19 kilometrów, a suma podejść 702 metry, więc zapowiadała się spokojna i relaksująca wycieczka.
Z busa wysiedliśmy w Sidzinie Wielkiej. Stamtąd zalesionym pustym tego dnia szlakiem ruszyliśmy na Policę. Od razu po kilkudziesięciu krokach naszym oczom ukazała się panorama Tatr i juz było wiadomo, że widoki tego dnia będziemy mieć wspaniałe. Po drodze niektórzy uczestnicy wyjazdu znajdywali, nawet nie schodząc ze szlaku, liczne prawdziwki, zajączki oraz inne zdrowe i okazałe grzyby. Oczywiście uświadomieni na wszelki wypadek przez przewodnika Wojtka, nie zbierali ich w bezpośrednim sąsiedztwie szczytu, na terenie rezerwatu przyrody.
Na szczycie Policy zatrzymaliśmy się na dłużej, by nacieszyć się widokami, kolorami, zrobić zdjęcia i odpocząć. Na horyzoncie wyraźne rysowały się szczyty Tatr oraz innych pasm górskich, a jesienne słońce grzało przyjemnie.
Po odpoczynku i przedstawieniu przez przewodnika widocznej panoramy, przeszliśmy pod pomnik upamiętniający katastrofę lotniczą na północnym stoku Policy, w której w 1969 roku zginęły 53 osoby. Przyczyny wydarzenia do dziś nie zostały do końca wyjaśnione, o czym ciekawie opowiadał przewodnik, Wojtek Biłko. Kilka słów dodał również Pan Witold Kubik.
Stamtąd udaliśmy się do Schroniska na Hali Krupowej, które tak naprawdę położone jest na Polanie Sidzińskie Pasionki, ale to zdecydowanie mniej medialna nazwa. Każdy uczestnik wycieczki mógł tam zjeść lub wypić coś pysznego i ponownie odpocząć w delikatnych promieniach jesiennego słońca, podziwiając również w tym miejscu rozległą panoramę Tatr.
Niedaleko schroniska odwiedziliśmy jeszcze uroczą kapliczkę Matki Bożej Opiekunki Turystów pod Okrąglicą, w której drewnianym wnętrzu można zobaczyć ręcznie rzeźbione tabliczki ze wspomnieniami zmarłych ludzi gór. Z Okrąglicy przez Urwanicę, Naroże, Cupiel ruszyliśmy najpierw czerwonym, a potem zielonym szlakiem do wsi Osielec podziwiając w drodze nie tylko Tatry, ale również doskonale widoczne tego dnia szczyty Gorców.
Około 20.00 wróciliśmy do Bielska-Białej. Niektórzy mieli ze sobą torby pełne prawdziwków. Jak wiadomo, grzyby leśne nie są w dzisiejszych czasach towarem tanim, więc można powiedzieć, że zbieraczom koszty wycieczki zwróciły się całkowicie. Za nami kolejna niezapomniana wycieczka, jedna z niewielu na których było bardzo dużo czasu, żeby w widokowych miejscach długo posiedzieć i nacieszyć się widokami.

Alicja Wątroba
.

grupa członków i sympatyków PTT na Policy