Oddział PTT w Bielsku-Białej

W dniach 26-28 maja 2023 r., tradycyjnie w ostatni weekend tego miesiąca, odbyło spotkanie seniorów taternictwa i alpinizmu w Morskim Oku. Po raz pierwszy organizatorem nie była nieodżałowana Barbara Morawska-Nowak. Turyści, taternicy i alpiniści pożegnali Ją bowiem po raz ostatni dwa tygodnie temu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Było więc wiele improwizacji przy organizacji tego spotkania. O zgodę do dyrekcji Tatrzańskiego Parku Narodowego na dojazd do schroniska PTTK przy Morskim Oku dla najstarszych i niepełnosprawnych uczestników spotkania musiał wystąpić Polski Związek Alpinizmu w Warszawie, a sprawę tę pilotowała znana alpinistka Anna Okopińska. Nie wybrano jeszcze nowego organizatora spotkań – nikt bowiem nie czuje się być godnym następcą śp. Barbary. Życie pewnie zmusi nas do wybrania kogoś z żyjących uczestników dotychczasowych spotkań.
Przyjęcie weteranów taternictwa, alpinizmu i himalaizmu ze strony prowadzących schronisku PTTK przy Morskim Oku pań Łapińskich (matki i córki) jak zwykle bardzo gościnne. Pogoda dopisała, można było wyjść w góry, tylko ostrożnie, bo jeszcze dużo śniegu zalega na ścieżkach turystycznych. W sobotni wieczór odbyła się tradycyjna kolacja, a w niedzielę rano wspólne zdjęcie (otrzymamy je przy następnym spotkaniu).
Przy okazji takich spotkań można było powspominać dawne czasy. Mnie udało się z moim przyjacielem, znanym alpinistą i adwokatem Andrzejem Tarnawskim „Hrabią” z Krakowa, jeszcze raz przypomnieć sobie historię malowania w 1968 roku napisów potępiających agresję wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację na asfalcie na drodze z Włosienicy do schroniska PTTK przy Morskim Oku, której to 45. rocznicę obchodzić będziemy niedługo. Andrzej Tarnawski był jednym z tych co malowali napisy, a ja te napisy widziałem będąc w tym czasie na obozie taternickim przy Morskim Oku. Ale to już historia na dłuższe opracowanie.
Jedna obserwacja – niezliczone tłumy nad Morskim Okiem były obecne już od rana w sobotę i niedzielę, a następne tysiące podążały pieszo i furmankami, gdy mijaliśmy ich w naszej drodze powrotnej do Zakopanego.
W tym roku byłem jedynym przedstawicielem Oddziału PTT z Bielska-Białej, a ze mną wybrał się jeszcze Czesław Zamorski z Bielskiego Klubu Alpinistycznego. Było też kilka osób z Oddziału PTT w Krakowie.

Andrzej Georg

taternicy-seniorzy nad Morskim Okiem

W pogodny majowy dzień spotkaliśmy się na dworcu Komunikacji Beskidzkiej, aby wyruszyć autobusem na Przełęcz Salmopolską. Razem z nami jechali czwartoklasiści jednej z bielskich szkół i gwaru było co niemiara.
Po niecałej godzinie byliśmy na miejscu i po tradycyjnym wspólnym zdjęciu 23 uczestników wyruszyło czerwonym szlakiem na Malinowską Skałę. Stopniowo odsłaniały się nam przepiękne widoki na Beskid Śląski, a także Śląsko-Morawski oraz Żywiecki.
Po zdobyciu Malinowa zaczęliśmy nieznacznie się obniżać i doszliśmy do jaskini Malinowskiej, gdzie zrobiliśmy pierwszy odpoczynek. W roku 2019 członkowie Klubu Alpinistycznego przy Grupie Beskidzkiej GOPR zamontowali umocnienia, które umożliwiają bezpieczne zejście do jaskini. Jest to szczelina typu osuwiskowego powstała w tzw. zlepieńcach z Malinowskiej Skały i piaskowcach górnych warstw godulskich. Wszystkie korytarze mają 230 m długości oraz 22,7 m głębokości.
Następnie dość stromo zeszliśmy do przełęczy pod Malinowem, aby wspiąć się, również stromo, na Malinowską Skałę (1152 m n.p.m.). Jest to bardzo znana formacja skalna znajdująca się na szlaku z Baraniej Góry na Skrzyczne. Jeszcze nie tak dawno miejsce to porastał gęsty bór, jednakże zamieranie lasów świerkowych i tu dotarło. W tej chwili z odsłoniętego grzbietu rozpościera się rozległy widok na okoliczne góry Beskidu Śląskiego i Żywieckiego.
Kolejny odpoczynek, obowiązkowe zdjęcia i zaczęliśmy schodzić w dolinę Zimnika. Przy zejściu natrafiliśmy na źródło, które niegdyś zdumiewało swoją siłą i obfitością bijącej spod ziemi wody. W tej chwili jednak łatwo go przeoczyć. Tym niemniej zatrzymaliśmy się w tym urokliwym miejscu, aby się lekko ochłodzić i uzupełnić zapasy wody. Z oddali usłyszeliśmy groźne pomruki burzy i zauważyliśmy, że niebo mocno ściemniało. Nie było na co czekać, wkrótce doszliśmy do asfaltu w dolinie Zimnika i pospieszyliśmy w kierunku Ostrego. Właśnie mijaliśmy zabudowania nadleśnictwa, kiedy spadły pierwsze krople deszczu. Stąd już jednak było niedaleko do przystanku autobusowego.
Większość z nas zmieściła się jakoś pod daszkiem przystanku i tak doczekaliśmy się autobusu do Bielska-Białej, który nieco się spóźnił.

Teresa Kubik

seniorzy przy otworze wejściowym Jaskini Malinowskiej