Oddział PTT w Bielsku-Białej

13 stycznia 2023 r. w Domu Kultury w Lipniku, dzielnicy Bielsku-Białej miało miejsce niezwykłe spotkanie związane z Oddziałem PTT w Bielsku-Białej. Mianowicie, walorami artystycznymi ujawniła swój ukryty talent, jedna z koleżanek, zarazem członkini Zarządu Oddziału, Grażyna Żyrek. Fotografią, którą od dawna (będąc stałym uczestnikiem wycieczek organizowanych przez PTT) prezentowała i nadal prezentuje na społecznościowym portalu, potrafi zachwycić i zachęcić do wycieczek.
Fotografie zaprezentowane na tej wystawie przyciągają wzrok i zachwycają swym ujęciem i tematem. Liczne grono znajomych i przyjaciół wzięło udział w oficjalnym otwarciu wystawy. Pani Dyrektor Domu Kultury w Lipniku otwierając wystawę podkreśliła i podziękowała za wkład i zaangażowanie, jakie włożyła koleżanka Grażyna w to dzieło. Z kolei Kierownik prowadzący sekcję fotograficzną przy Domu Kultury bardzo ciepło wyraził się o fotosach. Oglądający zdjęcia zadawali autorce wiele pytań o szczegóły i miejsca ich wykonania. Spojrzenie w naturę i uchwycenie danego obiektu to zadanie autora, aby jak najciekawiej potem pokazać je publicznie. To jest ten artyzm, który Grażyna posiada.
Dziękujemy Grażynie za ucztę dla duszy i ciała, bo oko miało gdzie spocząć, było pyszne ciacho i symboliczna lampka z procentem. Ta wystawa była również zachęta do mobilizacji następnych członków PTT i nie tylko do tego typu imprez.

Wacław M.

członkowie PTT obecni podczas wernisażu wystawy

Tradycją Oddziału PTT z Bielska-Białej od lat stało się rozpoczęcie nowego sezonu wycieczek górskich na Łysej Górze. Wieloletni członkowie zapewne pamiętają, jak co roku na początku stycznia umawialiśmy się na wyjazd prywatnymi samochodami do Czech, żeby zdobyć szczyt królowej Beskidów Morawsko-Śląskich Lysej Hory. W łańcuszku ruszaliśmy z Bielska do miejscowości Ostravice. Stamtąd czasami przy odrobinie szczęścia udawało nam się podjechać aż na leśny parking i zaoszczędzić nogom 30 minut w jedną stronę dreptania oblodzonym często asfaltem. No ale, to już chyba tylko historia, która pozostanie w sferze wspomnień…
Ograniczenia covidowe spowodowały, że w 2021 r. „odkryliśmy” leżącą nieopodal w Beskidzie Małym Łysą Górę i to właśnie ona w tym roku, już po raz trzeci stała się celem naszej inaugurującej sezon wędrówki. Ta niepozorna górka leży przy czerwonym szlaku prowadzącym z Mikuszowic na Magurkę. Z zalesionego szczytu widoków nie ma żadnych więc wielu wędrowców przejdzie ją pewnie, nie zauważając nawet powieszonych wysoko tabliczek.
Jak było w tym roku? Spotkanie na szczycie było zaplanowane na godziną 11.00, ale schodzić się z różnych stron zaczęliśmy co najmniej 20 minut wcześniej. Mimo nocnych opadów deszczu i braku w lesie suchego drewna, poradziliśmy sobie bez problemu z rozpaleniem niewielkiego ogniska. Wszystko, co potrzebne na rozpałkę „wyszło” na górę w pewnym fioletowym plecaku. Po drodze zebraliśmy jeszcze trochę połamanych gałęzi brzozy (kora idealnie nadaje się na rozpałkę), a niezależnie od tego na szczycie ochotnicy żwawo ruszyli na „sprzątanie lasu”. Wyszło słoneczko, zrobiło się cieplej więc w doskonałych humorach zabraliśmy się za pieczenie kiełbasek. Znalazły się też słodkości i małe co nieco. Na Łysej Górze podobno odbywają się zloty czarownic wiec i na naszym spotkaniu nie mogło ich zabraknąć. Część (nie tylko ta damska!) założyła kapelusze, co bardziej wyrafinowane wiedźmy zarzuciły peleryny, znalazła się nawet miotła niczym z Hogwartu. Atmosfera była przemiła, żal było się rozstawać. Zanim pierwsze osoby zaczęły się żegnać zrobiliśmy oczywiście pamiątkowe zdjęcie z banerem. W tym roku to nie tylko pamiątka, to dowód że Łysa Góra stała się trzecią na liście szczytów zdobytych przez członków naszego Oddziału w projekcie „150 szczytów na 150-lecie Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego”. To na razie najliczniej odwiedzona góra w tym roku, na szczycie zebrało się ponad 40 osób, w tym 30 członków naszego Oddziału.
Do zobaczenia na szlakach i szczytach!

GŻ

inauguracja sezonu 2023 na szczycie Łysej Góry

Nowy rok zaczęliśmy wspólnie od spotkania opłatkowo-noworocznego, które odbyło się 5 stycznia w Kozach. Lokalizacją spotkania było piękne, historyczne miejsce – pałac Czeczów w Kozach. Spotkanie to odbyło się dzięki uprzejmości i na zaproszenie Koła PTT w Kozach, które prężnie działa już od 10 lat wraz z aktywną młodzieżą szkolną oraz nowym prezesem tegoż koła Łukaszem Królem.
Szymon Baron – prezes bielskiego Oddziąłu PTT – przedstawił nam prezentację zdjęć z wycieczek organizowanych przez PTT oraz imprez towarzyszących. Działalność PTT to nie tylko wycieczki, to również akcje: „Sprzątanie Beskidów z PTT”, udział w „Czystych Tatrch”, liczenie zwierzyny w BgPN i wiele innych… W czasie oglądania prezentacji wspominaliśmy wspólnie przebyte szlaki oraz dyskutowaliśmy nad ciekawymi celami na nowe górskie wycieczki. Oczywiście, nie zabrakło przy tym świetnego humoru.
Na spotkaniu, oczywiście, nie mogło zabraknąć gospodarzy spotkania, wspomnianego już prezesa Koła PTT w Kozach, Łukasza Króla, sekretarz Ani Stawiarz, członka zarządu Grzegorza Ryszawego oraz nieocenionego Miłosza Zelka.
Źródła historyczne dotyczące pałacu są skąpe. Przypuszcza się, że został postawiony przez krakowską rodzinę Jordanów, której własnością Kozy były od 1749. Od ok. 1850 r. wieś należała do Józefa Karola Humborga, a potem do Stanisława Kluckiego. Następnie przeszła we władanie baronów Czecz de Lindewald, którzy przebudowali pałac na swoją siedzibę rodową, nadając mu obecny klasycystyczny kształt. W posiadaniu rodu Czeczów majątek był do końca II wojny światowej, kiedy to pałac zajęli żołnierze Armii Czerwonej kompletnie go dewastując. Zrujnowaną posiadłość ostatni z rodu Czeczów – Stanisław przekazał na własność gminie. Pałac był przez pewien czas wykorzystywany w różnych celach, np. jako apteka, sala porodowa i świetlica środowiskowa. Zabudowania były też wynajmowane przez prywatnych przedsiębiorców. W końcu budynek pałacu został opuszczony i niszczał. W 2011 rozpoczął się kompletny remont pałacu i parku przy dofinansowaniu unijnym, który zakończono w grudniu 2013. W 2015 odbyła się rewitalizacja parku pałacowego i usytuowanej w nim lodowni. Budynek jest obecnie wykorzystywany m.in. na działalność kulturalną. Znajdują się w nim biblioteka, sale wystawowe, plastyczne, a także sala ślubów, prowadzone są prelekcje, wystawy i koncerty. W pałacu znajduje się też siedziba Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Kóz.
W parku dworskim rośnie okazały, jeden z najstarszych w Polsce, ponad dwustuletni platan, który w 2012 r. otrzymał tytuł „Drzewo Roku” w konkursie ekologicznym zorganizowanym przez Klub Gaja. Park dworski jest częstym miejscem spacerów mieszkańców Kóz, gdyż obok znajduje się kościół pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza.
Tradycyjnie zaśpiewaliśmy kilka popularnych kolęd przy akompaniamencie Wacława Morawskiego oraz jego historycznej, 90-letniej heligonki. Raczyliśmy się przepysznym ciastem – dziękujemy Sebastianie, ciasteczkami i kawą, a dzieląc się opłatkiem, życzyliśmy sobie niezwykłych wrażeń na nowych szlakach.

Gabriela Klimek

tym razem gościliśmy w Pałacu Czeczów w Kozach

W ostatni sobotni dzień starego 2022 roku, udaliśmy się tradycyjnie, już od lat, na wycieczkę górską na szczyt Klimczoka, aby pożegnać stary rok i przywitać nowy 2023 rok we wspólnym gronie członków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
Każdy z nas wybrał szlak i miejsce, skąd dojść do schroniska pod Klimczokiem. Większość z nas wybrała trasę szlakiem czerwonym ze szczytu Szyndzielni, zatrzymując się przy schronisku na piękne, panoramiczne zdjęcie (wyjeżdżając kolejką gondolową lub wchodząc pieszo), a inni z Bystrej – szlakiem niebieskim.
Klimczok (1117 m n.p.m.), dawniej również Klimczak to szczyt górski w północno-wschodniej części Pasma Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim. Przebiega przezeń granica administracyjna Bielska-Białej i stąd szczyt Klimczoka jest najwyższym punktem tego miasta. Przez szczyt biegnie też historyczna granica pomiędzy Śląskiem i Małopolską. Nazwa pochodzi od dawnego, lokalnego zbójnika Klimczoka, a poniżej szczytu znajdują się jaskinie, w jednej z których podobno krył się zbójnik. Na północno-wschodnim stoku Klimczoka znajduje się źródło rzeki Białej, prawego dopływu Wisły.
Osobliwością góry jest wiata zwana „Chatką na Klimczoku”, a dla nas to po prostu „Chatka u Tadka”. Na całej jej powierzchni ponaklejane są zdjęcia, pamiątki, zabawne rymowanki itp. Obok mieści się kolekcja kamieni z różnych stron świata. Wiele z tych kamieni znieśli ze szczytów członkowie naszego bielskiego oddziału PTT. Każdy obiekt zawiera plakietkę z informacją, skąd pochodzi i wysokością szczytu. Przez ostatnie trzy lata żegnaliśmy stary rok właśnie pod Chatką u Tadka. W tym roku Tadzia z nami nie było, ale mamy nadzieję, że w przyszłym roku będzie na 100%.
W zboczach Klimczoka znajdują się jaskinie. Jaskinia Ali Baby ma długość 328 m i mieści się w niej zimowisko nietoperza podkowca małego. Długość Jaskini Piętrowej wynosi 130 m. Zimują w niej nietoperze z gatunku podkowców małych i nocków Natterera.
W tym dniu pogoda o poranku bardzo zachęcała do pieszych wędrówek, ale niestety im bliżej znajdowaliśmy się stoku Klimczoka, tym pogoda była coraz bardziej nieprzyjemna. Wiatr wzmagał się coraz bardziej i dodatkowo zamiatał resztki śniegu znad przełęczy, a tym samym temperatura odczuwalna była niższa. Tradycyjnie o 12:00 rozgrzaliśmy się przy ognisku, piekąc kiełbaski i częstując się pysznościami świątecznymi. Niektórzy z nas snuli plany o miejscach, które chcieliby w Nowym Roku odwiedzić. Wszyscy złożyliśmy sobie życzenia noworoczne. Niestety, to co dobre szybko się kończy, pozostało nam jeszcze pamiątkowe zdjęcie.
W wyśmienitych humorach, niespiesznie zaczęliśmy rozchodzić się, każdą w dogodną dla siebie stronę. Brakowało nam tylko naszego, charyzmatycznego i osobliwego Pana Prezesa Szymona Barona, ale obiecał wykurować się do inauguracji nowego sezonu na Łysej Górze. Trzymamy Go mocno za słowo i też pozdrawiamy!

Szczęśliwego Nowego Roku dla wszystkich!

Gabriela Klimek

tradycyjnie już o 12 w południe żegnamy na Klimczoku Stary Rok

W drugi dzień Świąt spotkaliśmy się w Cygańskim Lesie w Bielsku-Białej, żeby wyruszyć na spacer na Kozią Górę. Na Błoniach, w miejscu gdzie zaplanowana była zbiórka, o godz. 9:45 zebrało się zaledwie kilka osób. Okazało się, że świąteczne spotkanie rozpocznie się o godz. 11 przy schronisku „Stefanka” na Koziej Górze i możliwe jest dotarcie do celu różnymi szlakami.
Idąc czerwonym szlakiem w kierunku Równi pod Kozią zobaczyliśmy kolejnych uczestników wycieczki. Radość ze spotkania była ogromna, więc postanowiliśmy upamiętnić ten moment na wspólnej fotografii. Zdjęcie zrobił nam turysta, a my na ten czas zaopiekowaliśmy się jego psem husky. Po tym miłym incydencie bardzo szybko dotarliśmy na Kozią Górę.
W schronisku było sporo osób, więc zapadła decyzja, żeby usiąść w altanie obok schroniska. Na stołach pojawiły się owoce, ciasteczka i inne słodycze i zaczęło się wspólne biesiadowanie. Wspominaliśmy tegoroczne wyjazdy. Ostatni z nich, już grudniowy, miał miejsce w Tatrach Słowackich, gdzie zdobyliśmy Siwy Wierch. Była to bardzo udana wycieczka i marzymy, żeby inną trasą – przez Białą Skałę, wybrać się tam latem. Wspominki przerwała nam Grażyna prezentując kalendarz na 2023 rok, w którym zamieszczone zostały nasze fotografie. Pomimo tego, że zaczął padać deszcz humory wszystkim dopisywały i jakoś nikomu nie chciało się ruszać z ławek, żeby pójść dalej w góry. Jednak, żeby ten wyjątkowy dzień nie został zapomniany zebraliśmy się przed schroniskiem, aby zrobić wspólną fotografię z banerem. Postanowiliśmy też wykorzystać moment, że przestało padać i poszliśmy do altany na szczycie Koziej Góry. Ze szczytu
roztaczał się piękny widok na Klimczok, Szyndzielnię i Cuberniok, jednak wzmagający się wiatr spowodował, że szybko rozeszliśmy się w różnych kierunkach.
Część osób schodziła do Bystrej, a pozostali wracali do Cygańskiego Lasu. Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze na Równi, skąd było widać ośnieżoną Babią Górę. Jednak jakoś w tym dniu nikomu śniegu nie brakowało i cieszyliśmy się, że można wygodnie poruszać się po szlaku podziwiając kolory opadłych liści i niewielkie płaty zalegającego gdzieniegdzie śniegu.

Zbigniew Wilczek

tradycyjnie świątecznie na Koziej Górze