Oddział PTT w Bielsku-Białej

Celem naszej wycieczki w dniu 23 października 2022 r. był Krywań (2494 m n.p.m.) – święta góra Słowaków. To jeden z trzech najwyższych tatrzańskich szczytów – obok Rysów i Sławkowskiego – który można zdobyć znakowanym szlakiem, aczkolwiek brak tu jakichkolwiek ułatwień, za to strome zbocza usiane są skałami, które można pokonać polegając wyłącznie na własnych umiejętnościach. Dlatego też, w drodze niejeden się zastanawiał czy dane mu będzie zdobyć szczyt, czy warunki pogodowe i własne siły na to pozwolą.
Jednak udało się! Cała grupa bez wyjątku zdobyła szczyt, dzięki nie tylko własnej determinacji, ale także życzliwości i stanowczości naszych nowych przewodników tatrzańskich – Karolinki i Łukasza, którzy chyba nawet przez chwilę nie zwątpili w sukces naszej wspólnej wyprawy.
O godzinie 4 rano, jak zwykle, wyruszyliśmy autobusem w stronę Tatr. Przez Jurgów, Źdar i Tatrzańską Łomnicę skierowaliśmy się na parking Tri Studnicky. Przy wschodzącym słońcu dziarsko udaliśmy się na zielony szlak podążający do rozstaju pod Krywaniem. Po drodze odwiedziliśmy bunkier z czasów Słowackiego Powstania Narodowego w roku 1944. Po kilku kolejnych zakosach, kierujemy się w stronę Wielkiego Żlebu Krywańskiego. Krótki odpoczynek i ruszamy dalej do miejsca, gdzie szlak zielony łączy się z niebieskim. Ponad rozdrożem pod Krywańskim Żlebem czeka nas już mozolna wspinaczka. Najpierw trawersujemy Mały Krywań. Finałowe podejście na szczyt Krywania odbywa się już z użyciem rąk. Na szczęście skały były suche i każdy bezpiecznie dotarł na samą górę, skąd ukazała się nam cała panorama otaczających nas gór. Mogliśmy podziwiać: Tatry Zachodnie, Świnicę, Kozi Wierch, Niżny Teriański Staw, Mięguszowieckie Szczyty, Rysy, Łomnicę, Gerlach i wiele innych. Pogoda cały czas nam sprzyjała, a niektórym było dane ujrzeć widmo Brockenu.
Po odpoczynku i zrobieniu pamiątkowych zdjęć z banerem PTT, ruszamy powoli z powrotem, kierując się w stronę Jamskiego Plesa, a następnie Śtrbskiego Plesa, gdzie na prakingu czeka na nas autobus.
Pokonaliśmy trasę około 15,5 km z przewyższeniem 1291 m.
Bardzo dziękujemy naszy przewodnikom za bezpieczną wędrówkę. Jak powiedział obecny na wycieczce przewodnik Witek, to było wspaniałe zakończenie sezonu turystycznego 2022 w PTT, zwieńczone pełnym sukcesem. Dziękujemy naszemu cierpliwemu i pogodnemu panu Kierowcy, który bezpiecznie i sprawnie przywiózł z powrotem do domu.
Do rychłego zobaczenia i wspólnego wędrowania po niekończących się górskich szlakach.

Danuta Migas

na szczycie Krywania

Celem kolejnej wycieczki górskiej organizowanej przez PTT oddział Bielsko-Biała było zdobycie szczytu Mogielica w Beskidzie Wyspowym. Beskid Wyspowy zawdzięcza swoją nazwę występowaniu odosobnionych, pojedynczych szczytów (tzw. wyspy).
Mogielica – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego (1170,2 m). Wierzchołkowa część masywu Mogielicy jest nazywana przez miejscową ludność Kopą ze względu na charakterystyczny kształt. W starszej literaturze można spotkać błędną nazwę „Mogielnica”. Masyw Mogielicy wznosi się na obszarze trzech wsi: Słopnice, Półrzeczki i Chyszówki.
Punktualnie o 6 rano wyruszyliśmy z dworca PKS w Bielsku-Białej, wygodnym małym autobusem do miejscowości Dobra, skąd zielonym szlakiem udaliśmy się na pierwszy szczyt o nazwie Łopień (961 m n.p.m.). Na tymże szczycie zatrzymaliśmy się na krótki odpoczynek z przekąską i zrobiliśmy wspólne pamiątkowe zdjęcie.
W dalszej wędrówce, przy słonecznej pogodzie, ukazywały nam się przepiękne jesienne krajobrazy. Niektórzy z nas, zapaleni grzybiarze wypatrywali jadalnych grzybów. Idąc dalej, doszliśmy do Przełęczy Rydza Śmigłego. Na przełęczy znajduje się kamienny obelisk z 1938 r. oraz krzyż, postawione na pamiątkę walk Legionów Polskich (w 1914 r.), dowodzonych przez Edwarda Rydza-Śmigłego, późniejszego marszałka Polski. Jest to tzw. Pomnik Spotkania Pokoleń.
W jesiennej, górskiej scenerii doszliśmy na szczyt Mogielicy (1170 m n.p.m.). Tutaj zatrzymaliśmy się na krótką regeneracyjną przerwę i wspólne zdjęcie na głównym celu naszej wycieczki. Mieliśmy nadzieję na panoramę Pienin, Gorców, Tatr i Beskidu Sądeckiego z wieży widokowej, ale ta niestety w dalszym ciągu jest w remoncie.
Przewodnik Wojciech Biłko zaproponował obejrzenie panoramy z pobliskiej, widokowej polany Wyśnikówka, gdzie w dawnych czasach odbywał się wypas owies, a obecnie jest tam pasieka. Szlakiem żółtym schodziliśmy do Krzystonowa, cały czas zachwycając się kolorami jesieni oraz korzystając z dobrodziejstw przyrody – zbierając grzyby. Z Krzystonowa zmieniliśmy kolor szlaku na zielony i zeszliśmy do wsi o nazwie Półrzeczki, skąd autokar zabrał nas bezpiecznie do Bielska-Białej.

Gabriela Klimek

w drodze na Mogielicę, z panoramą spod szczytu Łopienia