Oddział PTT w Bielsku-Białej

We wtorek, 1 marca 2022 r. o godzinie 19:00 odbyło się zdalne posiedzenie Zarządu Głównego PTT. Oddział PTT w Bielsku-Białej reprezentowali Martyna Ptaszek-Pabian (członek ZG PTT, skarbnik oddziału) oraz Szymon Baron (prezes oddziału).
Na zebraniu poruszono przede wszystkim sprawy organizacyjne dotyczące czerwcowego Zjazdu Delegatów, w tym ustalono przydział mandatów dla poszczególnych oddziałów, mając na uwadze zmienną sytuację pandemiczną. Nasz oddział będzie miał 10 delegatów (na łączną liczbę 95 delegatów). Ponadto dyskutowano na temat zlecenia wykonania odznaki PTT oraz o projektach włączenia nowych kwalifikacji do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji z zakresu znakarstwa oraz narciarstwa, przesłanych przez Ministerstwo Sportu i Turystyki do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.
Na obradach nie zabrakło również dyskusji nad wydarzeniami za wschodnią granicą. Zarząd Główny PTT wyraził wsparcie oraz chęć pomocy Ukrainie w ramach naszych możliwości. Zachęcamy również do indywidualnego zaangażowania w inicjatywy ogólnopolskie i lokalne. Razem dla Ukrainy!

Martyna Ptaszek-Pabian

XI posiedzenie ZG PTT przeprowadzone za pomocą programu Discord

Doroczną tradycją ostatniego weekendu lutego stał się biwak zimowy na Hali Miziowej pod Pilskiem. Oprócz członków Klubu Turystyki Wysokogórskiej przy Oddziału PTTK w Bielsku-Białej oraz Oddziału PTT w Bielsku-Białej, do grupy dołączyło kilku sympatyków tego typu wydarzeń, zaprzyjaźnionych z członkami oddziałów. Razem zebrało się 12 śmiałków, aby rozbić 12 namiotów, tworząc pokaźne pole namiotowe. Jak zwykle spotkaliśmy się z wyrazami uznania i wręcz podziwu wśród obserwujących nas z boku bardziej ciepłolubnych turystów.
Pogoda była dość kapryśna: podchodząc na Halę Miziową spoglądaliśmy na niebieskie niebo, które powoli zaczęło zasnuwać się chmurami, zanim wszyscy rozbiliśmy namioty zaczął prószyć śnieg i znawcy pogody stwierdzili, że rozpływają się nadzieje na okienko pogodowe w porze zachodu słońca. Nie zrażeni szarością otoczenia i gęstniejąca mgłą, ruszyliśmy zdobyć Pilsko. Oprócz mgły musieliśmy się zmierzyć w najbardziej stromej części podejścia z mocno oblodzonym szlakiem. Niemniej, aby tradycji stało się zadość, trzeba było pożegnać sobotę na szczycie i uwiecznić ten dzień na zdjęciu z banerem. Na szczycie czekała nas nie lada niespodzianka, pewien przesympatyczny turysta postanowił podzielić się z nami przepysznym, słodziutkim napojem. Mimo, że ani jeden promyk zachodzącego słońca nie przebił się przez gęste chmury, nasze humory były doskonałe. Po zejściu na Halę, część wieczoru spędziliśmy na wspólnych rozmowach i pałaszowaniu tego, co wynieśliśmy, dzieląc się „czym chata bogata”. Mgła nie zachęcała do przebywania na zewnątrz, ale w planach było jeszcze ognisko z pieczeniem kiełbasek. Bardzo pomocny okazał się jeden telefon i powszechnie znane nazwisko naszego prezesa, dzięki któremu GOPR chętnie użyczył nam siekiery, poratował kilkoma klockami suchego drewna i jeszcze w gęstej mgle jeden ochotnik podprowadził nas pod wiatkę pod lasem. Po ognisku już tylko zaopatrzenie w termosy z herbatą na przetrwanie tej zimowej nocy w namiotach. Wspominając ostatnie lata biwaków pod Pilskiem, można stwierdzić, że warunki do snu były optymalne, temperatura około -10 i praktycznie brak wiatru. Tylko myśli niespokojnie krążyły wokół wydarzeń ostatnich dni za naszą wschodnią granicą.
Zawiedzeni zupełnym brakiem widoczności w porze zachodu słońca przed snem zaczęliśmy sprawdzać prognozy i snuć plany wczesnoporannego wyjścia na szczyt, tym razem na wschód słońca. Z 12-osobowej ekipy przed świtem zerwało się 5 osób: Bożena, Kasia, Iwona, ja i Wojtek. Ruszyliśmy, każdy w swoim tempie, wypatrując różowiejących prześwitów na niebie i ciepłych kolorów nowego dnia. Niestety im bliżej szczytu, tym szanse na piękny wschód i morze mgieł zmalały do zera. Ja osobiście zrobiłam odwrót z góry Pięciu Kopców, ale reszta naszej ekipy bez względu na pogodę zaliczyła wysokość 1557 m n.p.m. po raz drugi.
Po powrocie do bazy pozostało już tylko zjeść śniadanie i powoli zacząć się zwijać. Pamiątkowe zdjęcie z banerami zrobił nam osobiście Szymon Sapeta – kierownik żywieckiej sekcji GOPR zaprzyjaźniony z naszym prezesem Szymonem Baronem. Pole biwakowe opustoszało przed godziną 10:00, a żegnając się życzyliśmy sobie rychłego ponownego spotkania i spokoju.

GŻ

Tegoroczna grupa biwakujących pod Pilskiem

O godzinie 7:40 koleżeństwo z dwóch zaprzyjaźnionych towarzystw górskich KTW PTTK i PTT, w sumie 8 osób, spotkało się przy Urzędzie Miasta w Węgierskiej Górce. Pogoda bajeczna – lepiej być nie może, delikatny mrozik ustępuje miejsca słońcu, które dziś nas będzie ogrzewało, a naszym celem jest Przegibek (1000 m n.p.m.) oraz Bendoszka Wielka z charakterystycznym krzyżem na szczycie.
Po szybkim dotarciu do schroniska, które o tej porze było jeszcze puste, zajmujemy wygodne miejsca. W wesołej atmosferze uzupełniamy płyny i rozkoszujemy się pysznymi czekoladkami, które z okazji Walentynek zaserwował nam jeden z kolegów. Nasyceni powoli opuszczamy schronisko i ruszamy w stronę Bendoszki, podziwiając widoki jakie dziś mamy w bonusie.
Na szczycie pięknie, lecz zimny wiatr szybko chłodził. Mimo tego, udało się poprosić sympatyczną  Panią, aby była naszym fotografem i zrobiła pamiątkowe zdjęcie.
Odczuwamy zimno, więc ruszamy żwawo. Postanowiliśmy schodzić zielonym szlakiem. Kiedy doszliśmy na parking ku naszemu zdziwieniu okazało się, że jest bardzo młoda godzina. Zbyt wczesna, aby ten cudowny dzień w górach tak szybko zakończyć.
Co robimy? Jedziemy na Matyskę (609 m n.p.m.) – przepiękne widokowo wzgórze, z którego rozpościera się panorama Beskidów. Również nietuzinkowa Droga Krzyżowa robi wrażenie.
Wracamy szczęśliwi z planami na kolejną wędrówkę i rozjeżdżamy się w swoich kierunkach.
Do zobaczenia! Do miłego!

Jadzia L.

nasza grupka na Bendoszce Wielkiej

W sobotę, 12 lutego 2022 r. wybraliśmy się na wycieczkę górską w Beskid Żywiecki i Kysucke Beskydy.
Samochodami przejechaliśmy z Bielska-Białej do Rycerki Kolonii, zatrzymując się po drodze w cukierni Szarotka w Milówce na ciasto i kawę.
Z Rycerki Kolonii wędrowaliśmy żółtym szlakiem na szczyt Wielkiej Raczy. Tutaj zrobiliśmy sobie przerwę na szczycie. Następnie szlakiem czerwonym przez Małą Raczę i Orła dotarliśmy na Halę Śrubitę, gdzie zrobiliśmy sobie grupowe zdjęcie. Z Hali Śrubita zaplanowaliśmy zejście ścieżką przyrodniczą do Rycerki. Szlak nie był przetarty i zmęczyliśmy się.
Do Bielska-Białej wróciliśmy przez Juszczynę i Pewel Małą o godz. 18. Podczas wycieczki pokonaliśmy dystans 16 km. Na szlaku było około 80 cm śniegu, a przy czystym niebie temperatura wynosiła -3°C. Atmosfera była jak zwykle miła, a wszyscy wrócili do domów zmęczeni.

Tadeusz Budny

na Hali Śrubita

W dniach 5-6 lutego 2022 roku w schronisku PTTK na Markowych Szczawinach spotkali się turyści z trzech organizacji: Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego O/Bielsko-Biała, Klubu Turystyki Wysokogórskiej PTTK z Bielska-Białej oraz Klubu Slovenskych Turistov z Żyliny, w sumie 22 osoby. Trudne warunki jakie panowały w tych dniach w masywie Babiej Góry sprawiły, że na Diablaku w sobotę zameldowały się dwie osoby, reszta wędrowała w niżej położonych rejonach, czyli na Sokolicę, Kępę lub Przełęcz Bronę.
Wieczorem polscy oraz słowaccy turyści zasiedli przy wspólnym stole, by dzielić się wrażeniami z górskich wędrówek, planować kolejne lub po prostu cieszyć się tym, że spotkaliśmy się w zdrowiu i radości.
W niedzielę rano zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie przed schroniskiem i poszczególne grupki opuszczały Markowe Szczawiny. Kolejne spotkanie polskich i słowackich turystów odbyło się jak zawsze w przyjaznej atmosferze i choć pogoda nie sprzyjała temu, by bezpiecznie cieszyć się zimową wędrówką to i tak każdy z nas zapamięta ten czas jako bardzo udany.

R.S.

uczestnicy spotkania KTW PTTK, PTT i KST Žilina na Markowych Szczawinach z banerek KTW

W sobotę, 5 lutego 2022 r. wybraliśmy się w Beskid Śląski w rejonie Istebnej.
Z Bielska-Białej busem Wispol dojechaliśmy do przełęczy Kubalonka. Tu w karczmie góralskiej u Michała zrobiliśmy przerwę na kawę. Następnie czerwonym szlakiem dotarliśmy na Stecówkę, gdzie przed schroniskiem (w dalszym ciągu w remoncie) zrobiliśmy zdjecie grupowe. Stąd dalej przez Pietraszonkę doszliśmy do szlaku czarnego by wędrować obok Czarnej Wisełki. W Malince poszliśmy do cukierni Magdalenka na ciastko i następnie dalej do Wisły Uzdrowisko na powrotnego busa „Lajkonik”.
Do Bielska-Białej wróciliśmy o godzinie 17:30. W miłej atmosferze i przy słonecznej pogodzie pokonaliśmy dystans 21 km. Na szlaku było około 90 cm śniegu, a temperatura oscylowała wokół 0°C.

Tadeusz Budny

nasza grupka przed nieczynnym schroniskiem na Stecówce